تاب آوری

تاب اوری در اصطلاح به میزان استقامت موجودات در مقابل تنش ها اطلاق می شود .

در مقابل این پرسش که که تاب اوری ذاتی یا اکتسابی است در مورد اشیاء میتوان گفت که تاب آوری ذاتی است زیرا اشیاء از موادی تشکیل شده اند که با توجه به عناصر متشکل، میزانی تاب آوری در مقابل تنش وارده به خود دارند ولی این امر در مورد جانداران صدق نمی کند و با توجه شرایط محیطی و یادگیری در طول ایام زندگی قابل تغییر و تنظیم است.

انسانها در طول حیات با تنش های مختلفی از جمله شکست های مالی ، عاطفی و اجتماعی می شوند که عکس العمل آنها در مقابل آنها متفاوت است هر چه فرد انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد دارای درجه بالاتری از سازگاری با مشکلات است.

اینکه اکثر افراد در مقابله با مشکلات دچار سر خوردگی و شکست شخصیتی می شوند ناشی از عدم تاب آوری لازم در مقابل آنها است.این عدم تاب آوری ممکن است اثرات مختلفی در طول دوران زندگی داشته باشد.

اینکه در یک حادثه تصادف دو طرف دست به یقه شده ، با الفاظ رکیک یکدیگر را خطاب می کنند وبعضا باعث ضرب وجرح می شود ناشی از عدم تاب آوری است که با خویشتن داری قابل حل است .

عواملی که باعث افزایش تاب آوری افراد می شود شامل موارد زیر می شود
_هدف گذاری و داشتن هدف در زندگی
_ داشتن تفکر مثبت در بر خورد با مشکلات
_ایمان داشتن و تقویت معنویت در زندگی
_انعطاف پذیری در رویاروی با بحران
_ پذیرش توانایی های فردی در برخورد با معضلات